Herkenbaar…
als je gehandicapt bent
http://ikzatnetineenwaterfiets.wordpress.com/2012/05/16/lege-huls/
Je komt binnen en kijkt geschrokken
Alsof er een geest in de kamer staat
Ik ben een kind
Een mens
Volwaardig
Mooi
Uniek
Je durft amper naar mij te kijken
Laat staan mij aan te raken
Praten doe je over mij
Niet met
Of door mij
Je groet mij niet
Je negeert mij
Ik ben een leegte in de kamer voor jou
Voeg niets toe
Wat denk je dat ik voel
Of denk je daar niet aan
Omdat je denkt dat ik niets voel
Dat ik niet kan voelen
Dat ik niets begrijp
Als jij mij niet begrijpt
Hoe denk je dat mijn ouders zich voelen
Mijn zusjes en broertje
Zij die van mij houden
Ik ben een zusje, dochter, kleindochter, nichtje, vriendin
Wat denk je dat er door hen heen gaat
Als jij zo naar mij kijkt met afschuw
Wat voel je
Voel je wat
Sta je daar wel eens bij stil
Waarom is in jouw ogen mijn leven een beschadigde versie van die van jou
Jij kunt praten, lopen, eten, zwemmen, reizen
Zal ik nog even doorgaan
Of kan je de rest zelf invullen
Misschien kan ik niet zoveel als jij kunt
Ik heb mensen om mij heen verzameld die van mij houden om wie ik echt ben
Ik kan mij niet anders voordoen dan ik ben
Deze mensen
Echte mensen
Zien niet mijn complexe handicaps
Zij zien mijn mooie ogen, stralende lach
Houden van mijn gevoel voor humor
Mijn zorgzaamheid
Ze nemen mijn ochtendhumeur voor lief
Begrijpen als ik mij afsluit omdat het te druk in de kamer is
Ik wil geen epileptische aanval
Zij weten
Ik ben niet dom
Of minder
Dan jij
Jij
Of jij
Ik communiceer anders
Niet met woorden
En alleen al dat
Maakt mij bijzonder, volhoudend, ontwapenend en krachtig kwetsbaar
Zal ik nog even doorgaan
Of kan je de rest zelf invullen
Als je niet in mijn wereld wilt komen
Kan je ook niet mijn taal leren spreken
Commentaren op: "Lege huls" (5)
Voor mij wordt met het gedicht de kern van communicatie verwoord. Het lezen ervan en je verplaatsen in een ander is voor iedereen zeer leerzaam. Het verrijkt je innerlijke gevoelsleven en je vermogen om kwalitatieve relaties met anderen aan te gaan. Ik ben er stil van.
Oh wat een mooi gedicht. Mag ik hem overnemen ?
Het gedicht is niet van mij maar van mijn vriendin Nina. Als je deze link volgt, kun je het haar vragen:
heel mooi en herkenbaar. Ik heb je net getweet (@liessmeets) heb zelf MS en je merkt inderdaad dat mensen het eng vinden, akelig en afschuwelijk. Jammer is dat. Want soms vreet dat aan je eigen gevoel van eigenwaarde…
Gr, Lies
Dat is soms moeilijk hè? Eigenlijk went het niet.
Anderszijn.